cf. Վանատուր.
ξένιος, πρόξενος, ξενοδόχος hospitalis որ եւ hospes ասի. Տւօղ օտարաց վանս՝ օթեվանս՝ իջաւանս. հիւրընկալու, ասպնջական.
Իւր դայեակ եւ վանատու խոստովանեսցի։ Ոչ զի միա՛յն բնակիցես, այլ զի եւ այլոց վանատու լինիցիս։ Թէ օտարին՝ լինիս վանատու, Քրիստոսի ես ասպնջական։ Տկարացն օգնական լինել, օտարացն վանատու. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 26. եւ փիլիպ. ՟Ժ։ Մանդ. ՟Ե։ Սարգ. ՟բ. յհ. ՟Բ։)