to syllable.
ՎԱՆԳԵԼ. Վանկ կամ փաղառութիւն կազմել. հնչել.
Զյաւիտեանն եւ զառաւօտն այսպէս պարտ է վանգել. (Նչ. քեր.։)
Կամ թէ ըստ Երզնկացւոյն՝ իբր պարփակել կամ վանգակելով պատել տառիւք եւ յանգիւք. զի կարծի նշանակել երբեմն եւ Պաշարել, վտանգել. կամ շփոթի եւ ընդ Վանգել.
զի գրէ (Երզն. քեր.)
Վանգ, իբր թէ ի միոջէ կողմանէ ձայնաւորն վանգեալ իցէ. իսկ փաղառութիւն՝ որ է հեգ, շուրջանակի պտտեալ ունի զձայնաւորն։ Վանգ ասի, յորժամ ձայնաւորն ի միոջէ կողմանէ ի ձայնորդացն վանգեալ իցէ՝ յառաջոյ կամ ի վերջոյ. իսկ փաղառութիւն՝ որ շուրջանակի պատեալ է ձայնաւորն ի ձայնորդացն։ Որ է ըստ մտի մեկնութիւն. ուր ի յն. մի եւ նոյն է վանկ կամ փաղառութիւն, այսինքն ի միասին առումն տառից ինչ։ Տարտամ է եւ միտ բանիցս.
Վասն բուռն հարկանելոյն եւ վանգելոյն զնմանէ։ Բուռն հարեալք ի նոսա՝ վանգեալ մեռանին. (Իրեն. ՟Դ. առ Լեհ.։)