end, term;
end, scope, object;
issue, event, end, result;
accomplishment, finishing, conclusion, close;
end, extremity;
end, demise, decease, death, exit;
ցմեծ —, long time, a long while;
—, ի —ի, in fine, finally, at last, at length, after all, in the last place;
ց-, to the end;
ի — ամին, at the year's end;
ի —ի աւուրց, in the future;
ի — աւուրցս այսոցիկ, in these latter times;
— բանիս, in a word;
the pith of my argument;
— եհաս նմա, he died;
ընկալաւ զարժանահասն —, he died as he merited;
ի — կենաց իւրոց, in his last days, towards the close of his life;
մերձ ի — լինել, to be at one's final agony;
— առնուլ, to draw to a close or end, to cease, to end, to expire;
— առնել, to make an end of, to put an end or term to, to come to a conclusion, to decide, to end;
առնել զոք ի —, to send to perdition, to put to death;
— դնել, to bring to a close, to conclude, to terminate, to finish, to end.
ՎԱԽՃԱՆ τέλος finis ἕκβασις exitus, eventus συντέλεια consummatio, perfectio περασμός terminatio ἕσχατον extremum. (գրի եւ ՎԱՂՃԱՆ, ՎԱՂՋԱՆ. որպէս թէ վաղ ծանուցեալ, կանխաւ գիտեալ). Ելք իրաց եւ կենաց. վերջ. կատարած. աւարտ. զրաւ. եզր. նպատակ. լրումն. կատարումն. մահ. սպառումն. ... (լծ. յն. դէ՛լօս).
Վախճան բանիս։ Թագաւորութեան նորա վախճան մի՛ լիցի։ Վախճան նոցա մահ է։ Վախճան նորա կեանք յաւիտենից։ Ի վախճանի աւուրց։ Ի վախճան աւուրցս այսոցիկ։ Փորձեսցուք զվախճան նորա։ Երանէ զվախճան արդարոց։ Հասեալ է վախճան քո։ Ոչ է վախճան ամենայն վաստակոց նորա։ Զգո՛յշ լեր ի ստանալոյ գիրս բազումս, զի ոչ գոյ վախճան։ Յամենայն կատարածի տեսի զվախճան, եւ այլն։ Վախճան ոչ արարից։ Կործանեցէ՛ք. բայց վախճան մի՛ առնիցէք։ Ոչ արարից զձեզ ի վախճան։ Ոչ արարի զնոսա ի վախճան յանապատին. եւ այլն։
Այսպիսի իմն եկեալ հասեալ էր վախճան տէրութեան։ Բազմաց անդէն իսկ հասանէր վախճան մահու սրով։ Կատարեսցէ զելս վախճանի իմոյ յաշխարհէս ըստ բանի քում։ (Եղիշ. ՟Ա. ՟Բ. ՟Ը։)
Բազում անգամ առ վախճանիւն սկիզբնն ի մոռացումն անկեալ դարձեալ լիցի. (Եփր. աւետար.։)
Մինչեւ ցվախճան մեծ՝ ասէ, փոխանակ ասելոյ՝ թէ հարուստ ժամս. (Կիւրղ. թագ.։)
ՎԱԽՃԱՆ. իբր մ. τέλος τελευταῖον demum, tandem, extremo loco. Ի վախճանի. հուսկ յետոյ. կնիք բանիս. վերջապէս, էն ետքը.
Վախճան՝ արտաքս քան զսահմանս հանել զնա դատապարտեաց։ Եւ վախճան, ցանկալ արգելու. (Ածաբ. կիպր.։ Փիլ. ՟ժ. բան.։)