cf. Երկնչիմ.
ՎԱԽԵՄ եւ ՎԱԽԻՄ. Երկնչել որպէս ի վախից կամ ի վախուտ վայրաց. զանգիտել. վախել, վախնալ. գօրգմագ.
Ընդէ՞ր այդչափ վախեցեր (կամ վախեցար) յօտար աղանդաւորէն. (Ճ. ՟Բ.։ Տէր Իսրայէլ. նոյ. ՟Ժ՟Զ.։)
Ընդէ՞ր վախեմ գնալով յանապատն։ Պարտ է վախել յատենէն ահաւոր. (Վրք. հց. ձ։)
Մի՛ դուք վախէք. (Մագ. ոտ.։)
Ուր վատասիրտքըն վախէին, քաջք եւ արիք խիզախէին. (Շ. եդես.։)
Դեղնեալ է վախելով. (Վրդն. ծն.։)
Ոմանք բնութեամբ դառնամաղձեայք եւ բարկացողք են, այլ եւ վախողք. (Նիւս. բն. ՟Բ.) իբր ռմկ. վախկոտ. δειλός timidus.