honouring.
Պատուօղ. մեծարիչ.
Յղեաց զնա յագարակ իւր՝ արածել զխոզս. վասն զի այսպէս պատուեն դեւք զպատուիչս իւրեանց։ Պատուիչքն կարիցեն մերձենալ առ աստուած. (Ոսկ. ղկ. եւ Ոսկ. ես.։)
Բարւոք էր պատիւն, այլ ոչինչ արժանի ըստ պատուիրանին՝ պատուըչացն պատիւն. քանզի ոչ եթէ ըստ իւրում արժանաւորութեանն խնդրէ աստուած պարգեւս ի մարդկանէ, այլ բաւականի պատուողացն. (Սեբեր. ՟Ժ՟Ա։)
(Միաշաբաթն) օր սուրբ եւ փառաւոր՝ պատուիչ յարութեան քրիստոսի. (Վրդն. ծն.։)