honourable, respectable;
honorary;
honest;
noble, magnate, dignitary;
—ք, nobility.
εὕτιμος, ὀ κατ’ ἑξοχήν, ἁρχικός honorabilis, nobilis, principalis, imperatorius. Պատուական. ազնուական. իշխանաւոր. ճոխ.
Հանդերձ հազարապետօքն եւ արամբք պատուաւորօք (կամ պատուականօք) քաղաքին. (Գծ. ՟Ի՟Ե. 23։)
Ի ձեռն պատուաւոր զօրագլխի ուրուք։ Ինն այր ի նոցանէ՝ ի մեծ պատուաւորացն էր։ Որոյ ոչ է տեսեալ զմեծ թագաւորն՝ պատուաւորացն մատուցանէ զերկրպագուին. (Եղիշ. ՟Բ. ՟Ղ. ՟Ը։)
Արքային խոսրովու լինին ծղագիր պատուաւորք իւր. (Կաղանկտ.։)
եւ էին սոքա երեւելիք եփեսոս, եւ պատուաւորաց որդիք։ (ՃՃ.։)
Ոչ էմեզ կռիւ ընդ մարմնոյ եւ ընդ արեան, այլ ընդ հոգիս չարութեան եւ ընդ սկզբնական պատուաւորս. (Բրս. չար.։)
Պատուաւորաց ոմանց գանձս եւ գերդաստանս առաջի մատուցանէին. (Յհ. կթ.)
Արքայն, եւ պատուաւորք իւր. (Նար. ՟Լ՟Ը։)
Ա՛ռ զպատուաւորս քո ... եւ անցցես յայակոյս գետոյս. (Ասող. ՟Դ. 4։)
ՊԱՏՈՒԱՒՈՐ որպէս Պատուելի. պատկառելի. նազելի.
Պատկառեալք ի պատուաւոր տեսլենէ առնն. (Ճ. ՟Գ.։)
Պատուաւոր. արգոյ. յարգոյ. լաւ. շքեղ.
Իսկ պատրիարգն տուեալ (զթուղթն) ի պատուաւոր սարկաւագ մի. (Ճ. ՟Ժ.։)
Մի՛ այլ ի պատուաւոր տեղւոջ նստցի. (Վրք. հց. ՟Ծ՟Դ։)
Յօրինեաց ապարանս պատուաւորս գեղազարդս. (Արծր. ՟Դ. 11։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պատուաւոր | պատուաւորք |
| accusatif | պատուաւոր | պատուաւորս |
| génitif | պատուաւորի | պատուաւորաց |
| locatif | պատուաւորի | պատուաւորս |
| datif | պատուաւորի | պատուաւորաց |
| ablatif | պատուաւորէ | պատուաւորաց |
| instrumental | պատուաւորաւ | պատուաւորաւք |