cf. Պատշաճ.
ἑπιτήδειος idoneus, opportunus ἀρμονικός, ἀρμοστός harmoniam prae se ferens, conveniens, accommodatus. Պատկան. պատշաճաւոր. բարեյարմար. յանկաւոր. յաջող. վայելուչ.
Երաժշտականութիւն՝ ցոյց մարդկան արուեստի է, ի ձեռն որոյ պատկանաւորն նուագ ձայնի կենդանեաց եւ շնչաւոր գործեաց կազմին հնարիւք հանճարոյ. (Փիլ. լին. ՟Բ. 3։)
Յայսպիսիս դնիլ պատկանաւոր յարձանագրութիւնս բանից։ Ոչ ունիմք ասել իմաստուն կամ անհանճար աստանօր լինել մեզ հիւսն պատկանաւոր. (Խոր. ՟Ա. 31։)
Կոյս, եւ առն խօսեցեալ, պատկանաւորք առ տնօրէնութեանն սպասաւորութիւն։ Կուսութիւն՝ որ պատկանաւոր առ սրբութիւնն՝ ընտրեցաւ. (Բրս. ծն.։)
Հայցեմք յիշատակել զմեզ ... ի պատկանաւոր խնդրուածս։ Այր երագամիտ, եւ ըստ կարգաբանութեան խօսից յոյժ պատկանաւոր. (Նար. յիշ. եւ Նար. խչ.։)
Իբրու զանդամոցն պատկանաւոր ախից ի միմեանս յօդումն. (Մագ. լ։)
Հանապազ իրաւացի եւ պատկանաւոր է զոսոխին դարանակալութենէ զեկուցանել. (Սարկ. քհ.։)
Օրինակ ինչ պատկանաւոր ոչ ունիմք. (Սկեւռ. ես.։)
Պատկանաւորք (են) ամենայն գործարանքն բանի. (Տօնակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պատկանաւոր | պատկանաւորք |
| accusatif | պատկանաւոր | պատկանաւորս |
| génitif | պատկանաւորի | պատկանաւորաց |
| locatif | պատկանաւորի | պատկանաւորս |
| datif | պատկանաւորի | պատկանաւորաց |
| ablatif | պատկանաւորէ | պատկանաւորաց |
| instrumental | պատկանաւորաւ | պատկանաւորաւք |