worthy of a cruel death;
mortally, to death;
— առնել, սատակել, to kill, to slay barbarously, to massacre;
— լինել, զմահ — մեռանել, to die, to perish miserably.
Չարաչար մահու արժանի. եւ Որ ինչ լինի չարաչար մահուամբ.
Չարիմաց եւ չարամահ, եւ ամենայն անարգանաց արժանի. (Ճ. ՟Գ.։)
Զմահ չարամահ մեռցին. (Մծբ. ՟Ժ՟Է։)
ՉԱՐԱՄԱՀ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. ἁναίρω κακῶς male deperdo. Չարաչար սպանանել, մեռանիլ.
Ելեալ դահճապետն՝ պարծելով չարամահ առնել զնա։ Իբրեւ զթշնամիս չարամահք եղեալ ի վերայ երախտեացն. (Ագաթ.։)
Կամեցաւ զնա չարամահ առնել. (Բուզ. ՟Դ. 5։)
Զմանուկն ի ձերբաձգութենէ առ իրեարս՝ չարամահ առնելով. (Յհ. իմ. պաւլ.։)
Զի՞ առնես զմեզ չարամահս. (Պտմ. աղեքս.։)
Հերովդէս սպան զանձն, եւ չարամահ եղեւ. (Միխ. աս.։)
ՉԱՐԱՄԱՀ. մ. Չարաչար մահուամբ.
Չարամահ սատակեցաւ, կամ սատակեցան. (Արծր. ՟Ե. 2։ Լաստ. ՟Ժ՟Դ։)