s.

consecration, state or condition of a Nazarene, of a monk;
vow, profession;
pilgrimage.

s.

Վիճակ ուխտաւորի կամ նուիրելոյ աստուծոյ. ուխտադրութիւն. սրբութիւն. եբր. նէզէր. իբր նազովրացի գոլն.

Ուխտաւորութիւն սամուէլի. (Լծ. կոչ.։)

Ի ձեռն կնոջ մարտեաւ ընդ սամփսոնի, մինչեւ եհան ի նմանէ զուխտաւորութիւն նորա։ Գեղեցիկ էր սամփսոն յուխտաւորութեան եւ ի կուսութեան իւրում, եւ պոռնկութեամբ իւրով ապականեաց զուխտաւորութիւն իւր. (Մծբ. ՟Զ. ՟Ժ՟Է։)

Ի պատճառս ուխտաւորութեան հեռացաք ի սւորբ ծնողացն. (Եղիշ. միանձն.։)

Եթէ վասն պիղծ զկերակուրսն համարելոյ ուխտաւորէին, եւ ո՛չ ուխտաւորութիւնն նոցա յուխտաւորութիւն համարէր. (Եզնիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ուխտաւորութիւն ուխտաւորութիւնք
accusatif ուխտաւորութիւն ուխտաւորութիւնս
génitif ուխտաւորութեան ուխտաւորութեանց
locatif ուխտաւորութեան ուխտաւորութիւնս
datif ուխտաւորութեան ուխտաւորութեանց
ablatif ուխտաւորութենէ ուխտաւորութեանց
instrumental ուխտաւորութեամբ ուխտաւորութեամբք