adj.

Որ նենգէ ուխտի (հաւատոց կամ դաշանց). ուխտադրուժ. ուխտազանց. ուխտակորոյս. ուրացօղ.

Խոտորեցան զկնի սատանայի ընդ ուխտանենգին վասակայ։ Գրէ ուխտանենգն վասակ։ Զգացուցեալ էր նմա ուխտանենգացն։ Ժողովէր առ ինքն զուխտանենգաց դասն։ Զուխտանենգսն եւ զուրացողսն. (Փարպ.։)