adj.

votive.

adj.

Ուխտադիր. ուխտաւոր. ժառանգաւոր. եւ Նազով րեցի.

Ուխտական սա յորովայնէ, որպէս սամուէլն այն յարգանդէ. (Սկեւռ. ի լմբ.։)

Եպիսկոպոսք զեպիսկոպոսաց, եւ ուխտականք (յն. կղերիկոսք) զուխտականաց, եւ ժողովուրդ զժողովրդականաց՝ արեամբ չափ գայցեն. (Կոչ. ՟Ժ՟Ե։)

Յաղագս դատաստանի մսակերութեան ուխտականաց։ Ուխտական (աստ) յայտ է, զի զամուսնացեալս եւ զկուսանս, եւ որք միանգամ յեկեղեցի են, անուանէ. (Մխ. դտ.։)

Կին եթէ շնայ ընդ ուխտականաց, եկեղեցւոյ, եղիցի ապաշխարութիւն նորա՝ երեքկնոյն. (Կանոն.։)

Ուխտականք հրէից, որ չուտեն ինչ շնչաւոր. (Միխ. ասոր.։)