adj.

much obliged, very grateful, mindful of benefits received;
— գոհութիւն, gratefulness, gratitude, thankfulness;
— գտանիլ ումեք, -զանձն դաւանել առ ոք, to be indebted for, to owe, to be under obligations, to be beholden to;
— կացուցանել զոք, to oblige a person, to obtain a right to his gratitude;
— եմ բիւրուց խնամոցդ, ով եղբայր, I am grateful to you for all your care, my brother.

adj.

Պարտական շնորհին առելոյ. երախտապարտ. երախտագէտ. շնորհակալու. որպէս լտ. obligatus եւ gratiarum memor.

Դարձան առ նա խնդութեամբ իբրեւ շնորհապարտք պարգեւաց նորա։ Եկեալ անկաւ առ ոտս՝ շնորհապարտ լինել եւ գոհանալ վասն բարեգործելոյն առ նա. (Իգն.։)

Աստուծոյ լիցի շնորհապարտ, որ պարգեւէ. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Գ։)

Նիկողայոսի լինիջիք շնորհապարտք. (Ճ. ՟Գ.։)

Եւ որ պարտական ունի զայլս վասն շնորհացն՝ զոր արար. երախտաւոր. բարեացապարտ. բարերար. իբր լտ. obligans, qui meritum habet, benefactor.

Եթէ կարիցեմք գոնէ մասն մի հատուցանել շնորհապարտին մերոյ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Թ։)

Շնորպապարտս համարիմ զձեզ, զի յաղագս փոքր այսոցիկ ցաւոց եւ չարչարանաց՝ մնամ ես մեծի ողորմութեան աստուծոյ. (Վրք. հց. ՟Ը։)