adj.

granting or granted gratis.

adj.

Տուեալ ի շնորհացն աստուծոյ. աստուածապարգեւ. երկնաձրի. եւ Շնորհական. ձրիական. եւ Պատճառ շնորհաց կամ գործի. շնորհատու.

Շնորհատուր պարգեւօք աստուծոյ, կամ հոգւոյն սրբոյ. (Ագաթ.։ Բուզ. ՟Գ. 30։ Կորիւն.։ Թէոդոր. կուս. եւ այլն։)

Չէին արժանի շնորհատուր թողութեանն. (Եղիշ. խաչել.։)

Շնորհատուր աւանդ լուսոյ պարգեւաց էին՝ կեցուցիչ նշան. (Նար. խչ.։)

Շնորհատուր վարդապետութեամբն իւրով։ Զարդարեցան շնորհատուր օրինօք նորա. (Վրք. ոսկ.։)

Զոր եկեալ կատարեաց ամենափրկիչն քրիստոս՝ շնորհատուր հրամանաւն. (Կորիւն.։)

Իսկ շնորհատուր հոգւոյն լցեալ զնա գիտութեանն (կամ գիտութեամբն) էր աղբիւրացեալ. (Բուզ. ՟Գ. 12. (ուր իբր մակդիր հոգւոյն կամ գիտութեան այլեւայլ միտք ընծայի)։)