to faint, to fail, to lose one's senses, to fall fainting, to fall into a swoon, to swoon or faint away;
to languish, to grow weak, to wear oneself out;
to diminish, to grow less, to decrease;
to become dim, obscure, to be eclipsed;
—ղեալ անկանել, to fall senseless;
—ղի սիրտ իմ, my heart grows faint within me.
ՆՈՒԱՂԻՄ կամ ՆՈՒԱՂԵՄ. ἁμυδρόομαι, ἁμαυρόομαι , ὁλιγοψυχέω languesco, obscuror, animo deficio. մանաւանդ ἑκλείπω . (որ է նուազիլ), ἑλάττομαι, σμικρύνομαι diminuor եւ այլն։ Նուաղ լինել. նուղանալ. նուազիլ որակի իրաց՝ քան քանակի. աղօտանալ. պակասիլ լուսոյ. խաւարիլ լուսաւորաց. տկարանալ. լուծանիլ. լքանիլ. հիւծիլ թալկանալ. թառամիլ. լուսը կամ ուժը բռնուիլ՝ պակսիլ, սիրտը քաշւիլ, մարմրիլ
Լոյս երեսաց իմոց ոչ նուաղէր. (Յոբ. ՟Ի՟Թ. 24։)
Արեգակն նուաղեաց։ Լոյս լուսնին նուաղեցաւ։ Իբրեւ զաստեղս նուաղեալ եւ ծածկեալ յարեգակնային ճառագայթիցն՝ նուաղին եւ արգելուն զփայլումն ծագման։ Ա՛ռ եւ գնա՛ զարեգակնդ արդարութեան, զի եթէ տեսանիցէ զդա փոքր ճրագն, նուաղի լոյս դորա. (Եւս. քր. ՟Բ։ Շար.։ Նար. յովէդ.։ Եփր. ծն.։)
Հոգայի, եւ նուաղէր (կամ նուաղեաց) յիս հոգի իմ. (Սղ. ՟Հ՟Զ. 4։)
Նուաղեցին աչքիմ։ Նուաղեաց սիրտ իմ եւ մարմին իմ, աստուած սրտի իմոյ, բաժին իմ աստուած յաւիտեան. (անդ. ՟Կ՟Ը. 4։ ՟Հ՟Բ. 26։)
Նուաղէ սի՛րտ իմ։ Վաղվաղակի լսել հայցէ նուաղեցելումն. (Նար. երգ.։ Խոսր.։)
Նուաղէ դառնութեամբ անձին, յայտ է թէ տրտմութեամբ ըմբռնեալ։ Ոչ նուաղեցաւ յիմանալի խորշակէն. (Իսիւք.։)
Ի մարմնոյ հիւանդութենէ նուաղէ հոգւոյն արթնութիւն. (Ոսկ. ես.։)
Այլ ստէպ ի սուրբ գիրս եւ յայլ մատեանս գրի Նուաղել, որպէս նուազել, ըստ ամենայն առման. թո՛ղ զի ոմանք ի գրչաց ունին ղ, եւ ոմանք ՟Զ։