Ներամիտ

adj.

ἕννοος, ἕννους mentis compos, sapiens, prudens. Մտաւոր, մտօք ճոխացեալ. բանական. եւ Մտաց. հանճարեղ.

Ներգործեաց իւր մարմին ներանձնաւոր ներամիտ. (Ճ. ՟Գ.։)

Մի՛ զանց առներ զբանիւ խորհրդոյս ո՛վ ներամիտդ լսօղ. (Ճ. ՟Է.։)