insult, outrage, injury, opprobrium, shame, infamy;
infamous, ignominious, opprobrious, base, villainous;
despised, scorned, vile;
— լինել, to become an object of scorn or ignominy, to be infamous.
(արմատ Նախատելոյ). ὅνειδος opprobrium. Անարգանք առ նախկին կամ յոյժ ատելութեան. նախատինք, եւ Ենթակայ նախատանաց. եւ Ստգտանք. այպ, նէնք, րուսովայ.
Քան զամենայն թշնամիս իմ եղէ ես նախատ դրացեաց իմոց։ Եղեւ նա նախատ դրացեաց իւրոց. (Սղ. ՟Լ. 12։ ձը. 42։)
Նախատ եւս էր յԻսրայէլի այրութիւն. (Իգն.։)
Վատն վասն մնալոյ ի դանդաղութիւն՝ արհամարհէ զնախատսն (կամ զնախատինս). (Լմբ. առակ.։)
Հատանէ ըզգլուխ նորին, բառնայ զնախատն Իսրայէլի։ Հարեր զճակատ Գողիաթին, բարձեր զնախատ Իսրայէլին. (Մագ. ոտ. մանուչ.։ Յիսուս որդի.։)
Տեսէ՛ք զիմ փառքըն զառաջին, տեսէ՛ք զվերջին նախատս անձին. (Ուռպ. ողբ.։)
Ի յանձին նախատ՝ ջուր ընդ վայրարկուն հեղեալ. (Տաղ ի լուս.։)
Վիշտ ինձ, եւ խէթ մտացս, ի նմանէ նախատն. (Լծ. նար.։)
Ոչ ըստ այնմ տայ պատասխանի սակս նախատ ինչ գտանելոյ, այլ զիմաստութեան զխորսն դիմադրէ. (Համամ առակ.։)
Բարձէ՛ք զնախատն զոր ցուցին. (Գր. տղ. յերուսաղէմ.։)
ՆԱԽԱՏ. ա. ἑπονείδεστος exprobrabilis, probrosus. Նախատելի. նախատեալ. անարգ. անարգեալ.
Յամենայն ժամանակի նախատ լիցի։ Ամօթ կրէ, եւ նախատ լիցի։ Զի մի՛ նախատ լինիցիս. (Առակ. ՟Ժ՟Ը. 1։ ՟Ժ՟Թ. 26։ ՟Ի՟Ե. 10։)
Պէն պատուիրէ կալ անբամբաս, եւ մի՛ նախատ ի կեանըս յայս. (Շ. այբուբ.։)
Նախատ եղեալ էր ի ներոյ անտի իւրմէ. (Եփր. թագ.։)
Նախատ լինել ի մարդկանէ. (Ճ. ՟Գ.։)
Բարեկամ մարդոյն աստուած էր. յորմէ նախատ եղեւ հայրն մեր՝ ասելով, կինս զոր ետուր. Համամ առակ. ուր կա՛մ ընթերցի՛ր, յոր նախատ (այսինքն նախատօղ) եղեւ ադամ. եւ կնո իմա՛, յանդիմանեալ եղեւ, եւ ետ պատասխանի անտեղի։
Որպէս եւ յասելն (Նար. ՟Խ՟Զ.)
Արածօղս զերամակս ... նախատ վարձկանութեանց. կա՛մ է նախատինք, եւ կամ նախատական։