Նախատորդ

cf. ՆԱԽԱՏԻՉ. ὁνειδίζων.

Ի ձայնէ նախատորդին եւ չարախօսի. (Սղ. ՟Խ՟Գ. 17։)

Ցաւ է ինձ ի վերայ բեկմանն, որ ի նախատորդէն խորտակեցայ. (Արծր. ՟Դ. 2։)

Յուշ առնէր եւ զեպերանս նախատորդոյն. (Ղեւոնդ.։)