Նախատօն

adj. s.

ՆԱԽԱՏՕՆ ՆԱԽԱՏՕՆԱԿ. προεόρτιος, -ον profestus, festum diem praecedens. Նախապատրաստութիւն տօնի ի նախընթաց օրէ. հանդէս յառաջընթաց երեկոյին. եւ Որ ինչ հայի ի տօնախմբութիւն եւ յուրախութիւն մերձակայ.

Եկա՛յք զնախատօն ծննդեանս վերապատուեսցուք. (Շ. տաղ. ճրագալուցի։)

Արժանաւո՛ր է յառաջ պատրաստելոյ եւ նախատօնի՝ սուրբ տիրուհւոյն ծնունդն։ Նախատօն աստուածածնին յղութեան. (Հ. կիլիկ.։)

Նախատօնա՛կ արա, կամ առնիջի՛ր. (Տօնացոյց.։)

Նախատօնակ է Քրիստոսի ծննդեանն։ Նախատօնակ է եւ Ճրագալոյց յայտնութեան. (Հ=Յ. ստէպ։)

Եւ է նախատօնակ մեծի տօնին յիսներեակն. (Փիլ. տեսական.։)

Գեղեցիկ էր եւ երէկ մեզ պայծառազգեցութիւն, իբրեւ ուրախութիւն իմն նախատօնակ. իսկ այսօր զնոյն ինքն զյարութիւն տօնեմք. (Ածաբ. պասք. ՟Բ։)

Երեք տօնքս այս պատուին նախատօնակ մաքրութեամբ, եւ սրբութեամբ պահոց. (Կանոն.։)