cf. Նահապետութիւն.
Նահապետութիւն. հայրապետութիւն. գլխաւորութիւն. իշխանութիւն.
(Առաքինութիւն աբրահամու), զոր բնութիւն առաջնորդութեամբ եւ նախապետութեամբ մեծարեաց. (Փիլ. լին. ՟Դ. 13։)
Յառաջ քան զայս նախապետութիւն թագաւորեցին նոքա։ Եկն նախապետութիւն ի ձեռն Դաւթի։ Զճոխութիւն նախապետութեան թերեւս իւր յափշտակէր նա։ Մովսէս ունէր զնախապետութիւնս ժողովրդեանն. (Եփր. ծն.։)
Ի ծննդաբանութենէ նախապետութեան նեբրովթայ (արծրունիք յասորեստանեայց). (Նար. խչ.։)
Գրիգորիոս նախապետութեան շնորհի արժանացեալ. (Ոսկ. լուս.։)
Միջամուտ եղեն եւ կային ի ժողովրդեան աստ մերում գլխաւորք նախապետութեամբ. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նախապետութիւն | նախապետութիւնք |
| accusatif | նախապետութիւն | նախապետութիւնս |
| génitif | նախապետութեան | նախապետութեանց |
| locatif | նախապետութեան | նախապետութիւնս |
| datif | նախապետութեան | նախապետութեանց |
| ablatif | նախապետութենէ | նախապետութեանց |
| instrumental | նախապետութեամբ | նախապետութեամբք |