patriarchate;
principality;
family house.
πατριαρχία կամ ըստ սուրբ գրոց ՝ πατριά patriarchatus, principium generis. եւ familia ἠγεμονία principatus, ducatus. Նախապետութիւն ազգի. ցեղապետութիւն. աւագութիւն նախարարութեան. առաջնորդութիւն (զօրու). եւ Հայրապետութիւն.
Իշխանք նահապետութեան ցեղից որդւոցն Իսրայէլի։ Իշխանք նահապետութեանց ցեղիցն Իսրայէլի։ Այր ըստ իւրաքանչիւր նահապետութեան հանդերձ զօրու իւրեանց։ Դնեմ ծունր առ Հայր տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի. ուստի ամենայն նահապետութիւն յերկինս եւ յերկրի անուանի, եւ այլն. (այսինքն հայրութիւն՝ հայրապետութիւն՝ եւ իշխանապետութիւն)։
Նահապետութիւնք մանաւազեան եւ բզնունեաց. (Խոր. ՟Ա. 11։)
(Թագաւոր) եթէ դուստր իցէ նորա, նահապետութեան տուն կարգեսցէ. հանդերձ արամբ՝ կէս եղբօր մասն առցէ. (Մխ. դտ.։)
Կամ τὰ πρώτα, προνομία princeps locus, major dignitas, praerogativa. Նախաւորութիւն, յառաջամասնութիւն.
Ընդ այնոսիկ՝ որք առաւելապէս զնահապետութիւն սինկղիտոսին հռոմայեցւոց ունէին. (Եւս. պտմ. ՟Ը. 15։)
Ունիցին պատիւ նահապետութեան վեհքն. (Փիլ. տեսական.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նահապետութիւն | նահապետութիւնք |
| accusatif | նահապետութիւն | նահապետութիւնս |
| génitif | նահապետութեան | նահապետութեանց |
| locatif | նահապետութեան | նահապետութիւնս |
| datif | նահապետութեան | նահապետութեանց |
| ablatif | նահապետութենէ | նահապետութեանց |
| instrumental | նահապետութեամբ | նահապետութեամբք |