s.

predestination.

s.

προορισμός praedestinatio, prafinitio, ordinatio, dispositio. Կարգաւորութիւն աստուծոյ ի յաւիտենից. բան որոշեալ ի միտս աստուծոյ ըստ բնական եւ գերբնական նախախնամութեան. հրաւիրան ընտրելոց.

Յարացոյցս (կամ տեսակս) ասեմք գոլ, զորս ի յաստուած էացուցիչս եւ միեղէնս նախագոյացեալ սահման էիցս, զոր աստուածաբանութիւն նախասահմանութիւնս կոչէ. (Դիոն. ածայ.։)

Պօղոս սամոստացի խոստովանի (զբանն աստուած կամ զՔրիստոս) նախասահմանութեամբ յառաջ քան զյաւիտեանս գոլով (որպէս զայլ մարդիկս անգոյս), իսկ էութեամբ ի նազարեթէ ցուցեալ (այս ինքն ի կուսէ սկիզբն առեալ). այսպիսի է նորա ամբարշտութիւն. (Աթ. ՟Դ։)

Կենդանացաք ի Քրիստոս՝ նախասահմանութեամբ կամաց նորին. (Լմբ. սղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif նախասահմանութիւն նախասահմանութիւնք
accusatif նախասահմանութիւն նախասահմանութիւնս
génitif նախասահմանութեան նախասահմանութեանց
locatif նախասահմանութեան նախասահմանութիւնս
datif նախասահմանութեան նախասահմանութեանց
ablatif նախասահմանութենէ նախասահմանութեանց
instrumental նախասահմանութեամբ նախասահմանութեամբք