predestination.
προορισμός praedestinatio, prafinitio, ordinatio, dispositio. Կարգաւորութիւն աստուծոյ ի յաւիտենից. բան որոշեալ ի միտս աստուծոյ ըստ բնական եւ գերբնական նախախնամութեան. հրաւիրան ընտրելոց.
Յարացոյցս (կամ տեսակս) ասեմք գոլ, զորս ի յաստուած էացուցիչս եւ միեղէնս նախագոյացեալ սահման էիցս, զոր աստուածաբանութիւն նախասահմանութիւնս կոչէ. (Դիոն. ածայ.։)
Պօղոս սամոստացի խոստովանի (զբանն աստուած կամ զՔրիստոս) նախասահմանութեամբ յառաջ քան զյաւիտեանս գոլով (որպէս զայլ մարդիկս անգոյս), իսկ էութեամբ ի նազարեթէ ցուցեալ (այս ինքն ի կուսէ սկիզբն առեալ). այսպիսի է նորա ամբարշտութիւն. (Աթ. ՟Դ։)
Կենդանացաք ի Քրիստոս՝ նախասահմանութեամբ կամաց նորին. (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նախասահմանութիւն | նախասահմանութիւնք |
| accusatif | նախասահմանութիւն | նախասահմանութիւնս |
| génitif | նախասահմանութեան | նախասահմանութեանց |
| locatif | նախասահմանութեան | նախասահմանութիւնս |
| datif | նախասահմանութեան | նախասահմանութեանց |
| ablatif | նախասահմանութենէ | նախասահմանութեանց |
| instrumental | նախասահմանութեամբ | նախասահմանութեամբք |