cf. Նախայաւիտենական.
ՆԱԽԱՅԱՒԻՏԵԱՆ ՆԱԽԱՅԱՒԻՏԵՆԱԿԱՆ. προαιώνιος qui est ante saecula, aeternus. Որ յառաջ է քան զամենայն յաւիտեանս. անեղ. անժամանակ. միշտ էն.
Նախայաւիտեան որդին, կամ բանդ, եւ այլն. (Շար.։)
Դու նախայաւիտենական. համանգամայն եւ առժամեան. դու երկնային, եւ երկրաւոր. (Ոսկ. նոր կիր.։)
Զնախայաւիտենական բանն հօր ընկալեալ։ Զնախայաւիտենականն աստուած. (Եպիփ. ի կոյսն.։)