ἐνοποιός unificus, unitor, unicus. Որ միացուցանէ. միարար.
Միացուցիչ զօրութիւն, կամ լոյս։ Միեղէն կենացն՝ որպէս միացուցչի զնոսա յաստուածատեսակ միաւորութիւն։ Հանճարով միացուցիչ պատուիրանացն. (Դիոն.։)
Երկուց բաժանեալ որմոց միացուցիչ։ Որպէս զվէմ անկեան քարանց՝ միացուցիչ կրկին կողմանց. (Շ. թղթ. եւ Շ. խոստ.։)