cf. Մենամարտութիւն.
cf. ՄԵՆԱՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆ. μονομαχία.
Զայս եւ յըմբշամարտս է տեսանել, միայնամարտութեամբն ի գուպարս հանդիսիցն յաղթողք լինելով։ Զմիայնամարտութիւնս ի ցամաքի։ Զբռնացեալ հովիւն հալածել (յակոբայ) միայնամարտութեամբն։ Արտասանութիւն միայնամարտութեան դաւթի եւ գողիաթու. (Պիտ.։)
Միայնամարտութեանն (կամ միամարտութեանն) առաքինութիւն. (Խոր. ՟Բ. 67։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միայնամարտութիւն | միայնամարտութիւնք |
| accusatif | միայնամարտութիւն | միայնամարտութիւնս |
| génitif | միայնամարտութեան | միայնամարտութեանց |
| locatif | միայնամարտութեան | միայնամարտութիւնս |
| datif | միայնամարտութեան | միայնամարտութեանց |
| ablatif | միայնամարտութենէ | միայնամարտութեանց |
| instrumental | միայնամարտութեամբ | միայնամարտութեամբք |