adj.

having one language or speech;
unanimous;

adv.

with one voice.

adj.

Ուր իցէ մի բարբառ եւ մի լեզու.

Զմիաբարբառ լեզու մարդկութեան շփոթեաց. (Արծր. ՟Ա. 2։)

Ընթեռնուն առանց միջնորդի եւ միաբարբառ խօսիւք. (Գր. տղ. թղթ.։)

adv.

Կամ մ. Իբրեւ ի միոջէ բարբառոյ. ի մի բերան.

Միաբարբառ աղաղակել, կամ աղաղակ բառնալ. (՟Ա. Մակ. ՟Գ. 50։ Ճ. ՟Գ.։ Արծր. ՟Գ. 10։)