Մեկնիչ

adj. s.

ἐρμηνευτής, ἐρμηνευτικός interpres, interpretativus ἑξηγητής enarrator, explicator γραμματεύς scriba. Յայտնիչ. պարզօղ մթութեան բանից, թարգման. պատմօղ. քարոզ. դպիր. եւ Մեկնողական.

Ընթերցուածք, եւ մեկնիչք. (Եղիշ. ՟Գ։)

Երէնէոս մեկնիչն զհերեսիովտացն գրեաց. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)

Մեկնիչքն՝ հարքն մեր. (անդ. ՟Ժ՟Բ։)

Զիա՞րդ լուիցեն առանց քարոզչի, այսինքն առանց մեկնչի, որպէս փիղիպոսն ներքինոյն. (Եփր. հռ.։)

Դաւիթ մեկնիչ արիստոտէլի. (Ոսկիփոր.։)

Զմեկնիչն խրատէ տէր (զօրինական դպիրն)։ Իւրաքանչիւր ուրուք ի սոցանէ մեկնիչ՝ սահմանն իմանի. (Նիւս. կազմ.։)

ՄԵԿՆԻՉ. χωριστής, χωρίζων amovens, sejungens. Ի բաց որոշիչ, զատիչ.

Դու բելիար՝ հեռացուցիչ յաստուծոյ, եւ մեկնիչ ի քրիստոսէ, եւ օտարացուցիչ ի հոգւոյն սրբոյ. (Ածազգ. ՟Ժ՟Գ։)