Մեկնութիւն, ութեան

s.

διασάφησις declaratio, explanatio λύσις solutio διάκρισις discretio, distinctio ἐρμηνεία interpretatio ἑξήγησις enarratio. Մեկնելն զմթութիւն բանի. բացատրութիւն. վերլուծութիւն. լուծումն. թարգմանութիւն. իմաստ կամ միտ բանի՝ ըստ ճառին եւ ըստ խորհրդոյ.

Ի ձեռս աստուծոյ իցէ մեկնութիւն սոցա։ Ո՛վ գիտէ զմեկնութիւնս բանից։ Զմեկնութիւնս առակաց. (Իմ. ՟Ը. 8։)

Յովսէփ փառաւորի մեկնութեամբ երազոցն փարաւոնի. (Նախ. ծն.։)

Շա՛տ են եւ սոքա ի մեկնութիւն սոցա. (Պորփ.։)

Ի մեկնութիւն բերեալ զայնս. (Մաքս. ի դիոն.։)

Զմեկնութիւնն առաջի եդեալ մեզ աւետարանիչն՝ ասաց, թէ սելովամ, եւ յաւել՝ որ թարգմանի առաքեալ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 11։)

Վասն ժողովրդեանս ասէ առնեմ. եւ զմեկնութիւնն ինքն թարգմանէ, զի սոքա հաւատասցեն. (Մամբր.։)

Մի ըստ միոջէ մեկնութիւն ընծայեցուցանէ անուանելոյ կախաղանաւոր բուարաստանին. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Զգրոյն զօրութիւն ոչ գիտէին, որ է մեկնութիւն. եւ միայն ի բառսն հայէին. (Մեկն. ղկ.։)

Եղեւ հողագործ. իսկ մեկնութեամբ՝ երկիր զմարմինս կոչէ, մշակ զմիտս հոգւոյն.(Մեկն. ծն.։)

Պատմեաց երկուց եղբարցն արտաքոյ ... մեկնութեամբ՝ չար բարքն խնդայ ընդ այլոց գայթանս. (անդ։)

ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ. ἀπλότης simplicitas. Մեկին գոլն, ըստ որում պարզութիւն, անխառնութիւն.

Ի պարզ բնութեան եւ ի մեկնութեան աստուածութեան. (Նիւս. կազմ.։)

ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ. χωρισμός, ἁναχώρησις secessio, discessio, segregatio, secessus, recessus, solitudo. Մեկնիլն ի բաց. մեկուսութիւն. անջատումն. հրաժարումն. առանձնութիւն.

Մեկնութիւն առնէին յապստամբացն անօրէնութենէ. (՟Գ. Մակ. ՟Գ. 3։)

Մահ՝ մեկնութիւն է ոգւոյ ի մարմնոյ։ Որոց այսչափ մեկնութիւն եւ որոշումն ի միջի է. (Փիլ. այլաբ. եւ Փիլ. ել.։)

Զցանկութիւն թարշամեցուցանէ քաղց եւ վաստակ, եւ մեկնութիւն։ Ի մեկնութենա անդ յառաջադէմ լինել. (Եւագր. ՟Ե. ՟Ժ՟Բ։)

Մեկնութիւն, որ է հեռանալ ի կանանց եւ ի խօսից նոցա. ((մանաւանդ յաշխարհէ) Կիր. ՟ը. խհ.։)