adv.

cf. Մեկին.

adv.

Որպէս Մեկնելով. պարզելով, մեկնաբանութեամբ.

Մեկնապէս թարգմանեալ ի մեզ զայս գանձ անվաճառ։ Ստուգաբանեալ մեկնապէս ըստ մեզ։ Ի դմէս կերպաւորեալ մեկնապէս։ Որ եւ անունն իսկ թարգմանեալ մեկնապէս՝ հիմն է հաճութեան. (Նար. ՟Ղ՟Գ. եւ Նար. մծբ.։)

ՄԵԿՆԱՊԷՍ. σαφῶς, σαφεστέρως, σαφεστάτα manifeste, diserte, disertissime. Յայտնապէս. պարզ եւ մեկին օրինակաւ.

Մարգարէքն անուամբ զքրիստոս քարոզէին մեկնապէս։ Նա եւ մեկնապէս իսկ ի դանիէլ մարգարէէ ասացեալ է. (Եւս. պտմ. ՟Ա. 3. 6։ տե՛ս եւ ՟Գ. 39։ ՟Դ. 16։)

Բայց մեկնապէս հագար ասաց. (ասէ. տեսիլ աստուծոյ երեւեցաւ ինձ. Եփր. ծն.։)

Մեկնապէս ունի առակս զմիտսն. (Մխ. առակ. ՟Ղ՟Ը։)