pride, arrogance, haughtiness, vain-glory, superciliousness;
cf. Իջանեմ.
ἕπαρσις, ὐπερηφανία, ὐπερηφάνεια , ὔβρις, ἁλαζωνία, φισιώσις, ὅγκος elatio, suberbia, arrogantia, jactantia, tumor, fastus. որ եւ ՀՊԱՐՏԱՆՔ. (լծ. յն. է՛բարսիս եւն). Հպարտն գոլ. հպարտանալն. ամբարտաւանութիւն, բարձրամտութիւն. պարծենալութիւն. փքացումն. խրոխտումն. յանձնապաստանութիւն. յանդգնութիւն. ամբարհաւաճութիւն. անկարգ սէր գերազանցութեան. փառասիրութիւն. ինքնահաւանութիւն, եւ արհամարհութիւն այլոց.
Բարձից ի նոցանէ զհպարտութիւն պարծանաց նոցա։ Արս արդարակորովս, որ ատիցեն զհպարտութիւն։ Խորտակեցից զհպարտութիւն ամբարտաւանութեանց ձերոց։ Կոխան լիցի պսակն հպարտութեան։ Հպարտութիւնք, ամբարտաւանութիւնք, խռովութիւնք։ Զհպարտութիւն զամենայն ի բա՛ց ընկեսցուք.եւ այլն։
Որ զհպարտութեան թեւս հարթել մեզ վարդապետեաց. (Նար. ՟Ի՟Ը։)
Աղբիւր ամենայն չարութեան հպարտութիւն է. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հպարտութիւն | հպարտութիւնք |
| accusatif | հպարտութիւն | հպարտութիւնս |
| génitif | հպարտութեան | հպարտութեանց |
| locatif | հպարտութեան | հպարտութիւնս |
| datif | հպարտութեան | հպարտութեանց |
| ablatif | հպարտութենէ | հպարտութեանց |
| instrumental | հպարտութեամբ | հպարտութեամբք |