persuasible, likely, probable, plausible;
— է, չէ —, it is likely;
unlikely.
πεπεισμένος, εὑπειθής persuasus, obsequens. Հաւան. հաւանօղ. ընդունօղ. բարեհաւան. դիւրահաւան. ինքնակամ. մտադիւր. հլու. եւ Հաստատողական. ստորասական.
Քահանայական շնորհի հաւանական կամօք արժանի լինել։ Անխզելի պահել զմիաբանութիւն եղբայրութեան հաւանական սուրբ սիրովն. (Յճխ. ՟Դ. ՟Ի՟Գ։)
Հաւանական միտս դարձի ստանալ։ Ոչ երբէք հաւանական միտս ի հնազանդութեան սակի ստացեալ. (Յհ. կթ.։)
Հաւանական լսելութիւն ըստ իւրոցն քաջահաճոյ կամաց. (Պիտ.։)
Զակամայիցն ընդ կամաւորացն, զբռնացելոցն ընդ հաւանականացն. (Նար. ՟Խ՟Ե։)
Աղաւնին միամտութեամբ եւ հաւանականաւն պատարագեալ տեառն. (Բրս. տեառնընդառաջ.։)
Գրէ նմա գիր հաւանական. այսինքն հաւանութեան. (Լաստ. ՟Է։)
Միաձայնեալ ժողովուրդն՝ զամէնն եւ զհաւանականն ասիցեն. (Խոսր. որպէս թէ զայոն. (զի եւ արմատն Հաւան ձայնիս, երեւի այո՛. հա՛)։)
ՀԱՒԱՆԱԿԱՆ. πειθανός, πειθός probabilis, acceptus, persuasorius. Հաւանելի, ընդունելի, վասն որոյ եւ հաւանեցուցիչ, համոզիչ, կամ պատիր. հրապուրիչ.
Հանուրց հաւանական. (Եւկղիդ.։)
Որ իմաստնոց է՛ լսելեաց հաւանական. (Շ. իմ. եղակ.։)
Շարակարգելով զբանս հաւանականս ի սակս իմ ասելով՝ լցուցին զականջս ձեր. (Պղատ. սոկր.։)
Որ զխաչն ասեն իշխանութիւն ի վերայ ուսոցն յելանելն ի գողգոթայ, որով կալաւ զընդ երկնաւսն, է հաւանական. (Գէ. ես.։)
Հաւանական լինի ի միտս ամենեցուն՝ կենցաղոյս ունայնութիւն։ Զչարն որպէս բարի՝ հաւանական ցուցանէ։ Լիցի հաւանական ստոյգ հայեցողացն. (Լմբ. սղ.։)
Ա՛յլ ի նոյն՝ հաւանական (ցուցումն). (Կիւրղ. գանձ.։)
Ի վեցն անկեալ մարդն առաջին, հաւանական բանիւ նորին. (Շար.։)
Հաւանական բանիւք խաբեալ որպէս զմանուկ անմիտ։ Գրէ ըստ իւրում իմաստութեանն թուղթս հաւանականս. (Ճ. ՟Ա.։)