Իբր Հաւանեցուցանել.
Ոչ այնպէս զօրութիւն եւ քաջութիւն անձինն կարեն հաւանել զլսողն. (Ոսկ. ես.։)
Հաւանեսցո՛ւք զանձինս, եթէ մեղաք. (Ոսկ. եբր.։)
Հաւանեա՛ (կամ հաւանեցո՛) զնա ի ձեռն թղթոց. (Վրք. ոսկ.։)
ՀԱՒԱՆԵՄ. չ. որպէս Հաւանիլ. յանձն առնուլ.
Ոչ հաւանեաց անժուժկալութեամբ սպասաւորիլ յայլոց. (Վրք. հց. ՟Ը։)