to be out of breath, to become breathless, to gasp for breath;
ի հեկեկանացն — կլեալ, hindered by sobs.
Ստէպ հատանիլ կամ ընդհատիլ շնչոց խոնջելոց եւ լացողաց՝ ի կլանել զօդս. յոգիս ապաստան լինել. հեղձամղձկիլ. գրի եւ ՅԱՏԿԼԻԼ.
Հատկլիմ արտասուօք, փղձկի սիրտ իմ, եւ յիմարին միտք. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։)
Հատկլեալ շնչով հազիւ թէ ճողոպրիլ կարէին։ Հատկլեալ հազիւ հասանէին ի ջուր ինչ. (Յհ. կթ.։)