hy    |   fr

Թոթովութիւն, ութեան

s.

act of stuttering, impediment of speech, lisping, stammering.

cf. ԹՈԹՈՎԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ.

Թոթովութիւն աստ զանզգամութիւնն ասէ. (Գէ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թոթովութիւն թոթովութիւնք
accusatif թոթովութիւն թոթովութիւնս
génitif թոթովութեան թոթովութեանց
locatif թոթովութեան թոթովութիւնս
datif թոթովութեան թոթովութեանց
ablatif թոթովութենէ թոթովութեանց
instrumental թոթովութեամբ թոթովութեամբք