adj. s.

adversary, antagonist

adj.

ὐπενάντιος adversarius Հակառակորդ. ոսոխ. ընդդիմակ.

Այրեսցէ հուր զհակառակորդս քո, եւ յայտնի լիցի անուն քո ընդդիմակցաց քոց. (Ես. ՟Կ՟Դ. 2։)

Ընդդիմակցին ձերոյ յաղթեցէք. (ՃՃ.։)

Եւ ոչ յընդդիմակցէ ումեքէ ողողեալ արտաքս ելանէ. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)