adj.

made or furnished with iron;
— շաւիղ, cf. Երկաթուղի.

adj.

Երկաթով կռեալ. ի կուռ երկաթոյ կազմեալ.

Ո՛չ երկաթակուռ զգեստ առաջի». այսինքն զրահք. (Պիտ.։)

Զօր բազում գումարեալ երկաթակուռս զրահիւք. (Յհ. կթ.։)

Ի զօրութենէ պակասեալ վասն ծանրութեանն, եւ վասն երկաթակուռ զինուցն. (Լաստ. ՟Դ։)

Ի վաղիւն կռուեցան երկաթակուռ մահակօք՝ իբրեւ զուռունս դարբնաց, որ բախեն ի վերայ սալից. (Պտմ. վր.։)