chained, bound with iron;
— առնել, to enchain, to put in chains or fetters, cf. Շղթայեմ.
Կապեալ երկաթով. որպէս Երկաթագամ.
Հրամայեաց արկղ գործել երկաթակապ. (Խոր. ՟Գ. 45։)
Եւ որպէս Շղթայակապ.
Զամենեսին իբրեւ զգազանս ինչ ի վայրէ երկաթակապս ածեալ. (՟Գ. Մակ. ՟Դ. 8։)
Երկաթակապ կապանք. (Ճ. ՟Ա.։)
Երկաթակապ արկին զնա ի բանտ. (Հ=Յ. օգոստ. ՟Ի՟Զ.։)
ԵՐԿԱԹԱԿԱՊ ԱՌՆԵԼ. σιδηρόω Կապել շղթայիւք. երկթի զարնել.
Զզինուորսն երկաթակապ առնելով՝ տո՛ւք տանել ի կարմիր ծովն բնակել. (ՃՃ.։)