ԴՆԴՉՈՒՄՆ որ եւ ԴԴՉՈՒՄՆ, ԴՆԴՆՉՈՒՄՆ. Հնչիւն. խօշիւն. շշնջիւն. շչիւն.
Զեկատեայ զարհաւիրսն, եւ զխաւարային դնդչմունսն (կամ դդնչմունսն). (Ածաբ. յայտն.։)
Խաւարամած շտեմարանացն խօշիւնքն եւ դնդչմունք. (Անան. եկեղ։)
Դեւք փայլատակմամբք եւ արհաւրօք եւ ահագին դնդչմամբ կեղծաւորին. (Ոսկիփոր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դդչումն | դդչմունք |
| accusatif | դդչումն | դդչմունս |
| génitif | դդչման | դդչմանց |
| locatif | դդչման | դդչմունս |
| datif | դդչման | դդչմանց |
| ablatif | դդչմանէ | դդչմանց |
| instrumental | դդչմամբ | դդչմամբք |