s.

cf. Դրգալ.

s.

ԴՐԳԱԼ կամ ԴԳԱԼ կամ ԴՔԱԼ կամ ՏԱՐԳԱԼ. Մի ի սպասուց ի վերայ սեղանոյ առ ըմպելոյ զթան կամ զօշարակ. գործի գոգեալ կիսաբոլոր կամ կէս ձուաձեւ, մեծ կամ փոքր.

Ի տախտէ եւ յաթոռոյ՝ մինչեւ ցպնակ եւ ցդրգալ (կամ ցդգալ). (Կանոն.։)

Երեւէր այրն սկաւառակովն, եւ տայր նմա երիցս անգամ դքալով. (Հ=Յ. մայ. ՟Ի՟Զ.։)

Տարգալ ունել ոսկի, եւ պատառաքաղ. (Խոր. ՟Բ. 44։)

ԴԳԱԼ cf. դրգալ. Վստկ. ՟յժէ։ ուր գրի եւ ԴԳԷԼ։