s.

denial, disavowal.

s.

որ եւ ԲԱՑԱՍԱՑՈՒԹԻՒՆ. Երբեմն՝ որպէս ἁπόφανσις enunciatio, pronuntiatio, sententia Բացաձայնութեամբ արտասանութիւն. բան բացարձակ. վճիռ. դատակնիք.

Խրատն է բան բացասութիւն գլխաւորեալ, յորդորելով յինչ, եւ կամ հրաժարեցուցանելով. (Պիտ.։)

Զբնաւսն ի դէպ բացասութեամբ ասել. (Երզն. քեր.։)

Դու եղեր այսպիսի բացասութեան պատճառ ո՛վ հրէայ. (Պրոկղ. ի ստեփ.։)

Տգեղութիւն ընդ վայելչութեան, բացասութիւն ընդ ճշմարտութեան. (Նար. ՟Ձ՟Բ.) իմա՛ պիտակ ասութիւն՝ անհիմն եւ սուտ. կամ հայի ի յաջորդ նշ։

Եւ երբեմն՝ ἁπόφασις negatio Բացբարձումն կամ պակասութիւն ստորասութեան. ժխտումն. ուրացումն. ո՛չն ասել. չի ըսելն

Առաջին բան բացերեւական՝ ստորասութիւն, ապա բացասութիւն։ Ամենում ստորասութեան է բացասութիւն հակակայ, եւ ամենում բացասութեան՝ ստորասութիւն. (Պերիարմ.։)

Երկու բացասութիւնք մի ստորասութիւն առնէ. (Անյաղթ պորփ.։)

Աստուածութիւնն ըստ բոլորէ ներբնութեանն ոչ ստորասութեամբ դատի վասն գերունակ եւ անհամեմատ էութեանն։ Ի բացասութենէ բացերեւեցուցին ճեմականացն մանկունք (ասելով՝ անեղ, անմահ, եւ այլն) Քեր. (քերթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բացասութիւն բացասութիւնք
accusatif բացասութիւն բացասութիւնս
génitif բացասութեան բացասութեանց
locatif բացասութեան բացասութիւնս
datif բացասութեան բացասութեանց
ablatif բացասութենէ բացասութեանց
instrumental բացասութեամբ բացասութեամբք