anger, wrath, ire, indignation, passion;
harshness;
disgrace;
զիջանել, ցածնուլ, դառնալ ի բարկութենէ, to be appeased, to allay one's anger;
թափել զ—, to give vent to one's anger;
— or հրացան —, thunder-bolt;
սրտմտիլ բարկութեամբ, to rage, to get into a passion;
— սրտմտութեան, սրտմտութիւն բարկութեան, furry, ire, wrath.
ὁργή (յորմէ թ. էօրքէ ) θυμός, χόλος ira, indignatio Բարկանալն. կիրք սրտի վասն ընկալեալ անիրաւութեանն հանդերձ բաղձանօք վրէժխնդրութեան. ցասումն, զայրոյթ, սրտմտութիւն.
Բարկութիւն՝ ոխք տրտմութեան եւ յարձակումն բաւական առ ի զրկելոցն փոխատրութիւնս իբրեւ ի զկծեցելոյ անձին ի վրէժառնուլ. (Բրս. բրկ.։)
Անցցէ սրտմտութիւն բարկութեան եղբօր քո ի քէն։ Դարձաւ ի բարկութենէ։ Խօսեսցի ընդ նոսա բարկութեամբ իւրով։ Մի՛ բարկութեամբ քով խրատեր զիս։ Բան խիստ յարուցանէ զբարկութիւն։ Տուրք գաղտնիք դարձուցանեն զբարկութիւն։ Բարկութիւն մարդոյ զարդարութիւն Աստուծոյ ոչ գործէ։ Գանձես անձին քում բարկութիւն յաւուր բարկութեան.եւ այլն։
Բարկութիւն՝ բնական ինչ է. եւ սակայն յընթակայէ եւ ի կատարմանէ սահմանեմք զնա՝ ասելով, եթէ Բարկութիւն է առանդն զսրտիւն արեանն՝ առ ի տենչումն փոխարէն տրտմեցուցանելոյ. (Սահմ.։)
Է՛ բարկութիւն, որ պարսաւելի ... եւ է՛ բարկութիւն՝ որ ի վրէժխնդրութիւն յանցաւորաց է. որպէս Աստուծոյն անբարկանալի բնութեանն. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)
Ի ժամուն յայնմիկ ի ձեռին ունէր զբարկութիւնն. (Խոր. ՟Գ. 21։)
Ախտ բարկութեան հեզութեամբ առողջանայ. (Խոսր.։)
Արմատ բարկութեան՝ ամբարտաւանութիւն. քանզի բարկութեան պատճառք՝ թշնամանք եւ անարգանք լինին. (Շ. մտթ.։)
Ջանայ յաղթել բարկութեամբ բարկութեան. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Բարկութիւն է շարժումն խռովութեան՝ բանիւ վերաբերեալ, իսկ դառնութիւն՝ դժնէութիւն ի ներքուստ աղմկեալ ի չարէն. (Ոսկ. եփես.։)
ԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ. Դնի երբեմն փոխանակ գործոց բարկութեան, պատժոց, կորստեան, սպառնալեաց.
Մերձ է օր բարկութեան՝ նոցա. (Օրին. ՟Լ՟Բ. 35։)
Բարկութիւն Աստուծոյ մնայ ի վերայ նորա. (Յհ. ՟Գ. 36։)
Սրտմտեցաւ վասն բարկութեան ուստերաց եւ դստերաց իւրոց. (Օրին. ՟Լ՟Բ. 19։)
Ի բարկութենէ եւեթ ապրեսցուք. (Փարպ.։)
ԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ. կամ ՀՐԱՑԱՆ ԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ. κεραυνός fulmen Կայծակն, շանթ երկնից.
Բռնութեամբ հրացան բարկութեանցն. (Իմ. ՟Ժ՟Թ. 12։)
Որ կերաւնոսն կոչէր. այսինքն է բարկութիւն։ Պտղոմէի բարկութեանն (այսինքն կայծակն կոչեցելոյ) գտանի կալեալ զտարի եւ զհինգ ամիս. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Զմտա՛ւ Աստուած, ո՞րչափ բարկութեան, քանի՞ փայլատականց (արժանի) գործս գործեմք։ Ո՞րչափ բարկութեան չիցեն արժանի այնպիսի իրք։ Անժուժկալութիւն ... էած եւ ի սոդոմ զհրացան բարկութիւնն. (Ոսկ. մտթ.։)
ԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ. Բարկ գոլն, սաստկութիւն, դժնդակութիւն.
Բարկութիւն բորբոքեալ բոցոյն. (Յհ. կթ.։)
Առ ի յապրել անձանց մերոց ի բարկութենէ ալեացն. (Ճ. ՟Ա.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բարկութիւն | բարկութիւնք |
| accusatif | բարկութիւն | բարկութիւնս |
| génitif | բարկութեան | բարկութեանց |
| locatif | բարկութեան | բարկութիւնս |
| datif | բարկութեան | բարկութեանց |
| ablatif | բարկութենէ | բարկութեանց |
| instrumental | բարկութեամբ | բարկութեամբք |