hy    |   fr

Բարեբուղխ

adj.

that causes good to come forth.

adj.

ԲԱՐԵԲՈՒՂԽ կամ ԲԱՐԵԲՈՒԽ. Որ բղխէ զբարին. կամ ի բարւոյ եւ բարւոք բղխեալ.

Բարեբուխ երկիր. (Վրդն. ել.։)

Յիշատակարան բարեբուղխ բանից. (Նար. խչ.։)

Լուսաշարժ եւ բարեբուխ ստեղծագործեալք. (Տօնակ.։)