s.

ԱՐՁԱՆՈՒԹԻՒՆ ԱՐՁԱՆՈՒՄՆ. στήλωμα columna (իբր condemnatio ) Հաստատութիւն իբր արձանի կառուցելոյ. ամրութիւն. եւ Կառուցումն. հաստատուն կանգնումն.

Զաւակն սուրբ արձանութիւն նորա. (Ես. ՟Զ 13։)

Իբրեւ կնքեալ էին արձանուեւիւնք վիմին, ել նա ի գերեզմանէ անտի. (Արզն. մտթ։)

Առ այս հայի նուիրական սեղանոյն արձանումն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif արձանումն արձանմունք
accusatif արձանումն արձանմունս
génitif արձանման արձանմանց
locatif արձանման արձանմունս
datif արձանման արձանմանց
ablatif արձանմանէ արձանմանց
instrumental արձանմամբ արձանմամբք