cf. ԱՍՏՈՒԱԾԱՎԱՅԵԼՉԱԲԱՐ.
Զաստուածայինսն աստուածավայելչապէս է իմանալի. (Դիոն.։) եւ (Լմբ. սղ.։)
Աստուածավայելչապէս առնել կամ խօսել. (Կիւրղ. գանձ.։)
Յղացար անապականաբար, եւ աստուածավայելչապէս ծնար. (Կիւրղ. ի կոյսն.։)
Ներգործէր աստուածավայելչապէս զհրաշսն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ա։)