divine.
ԱՍՏՈՒԱԾԱԿԱՆ θεῖος, θεϊκός divinus որ եւ ԱՍՏՈՒԱԾԱՅԻՆ. Աստուածեղէն. սեպհական Աստուծոյ.
Հաղորդք աստուածականն լինել բնութեան։ Աստուածական կամօք հաճեցաւ ընդ աշխարհի բնութիւն. (Աթ. ՟Ը եւ ՟Գ։)
Ածական անուն, կամ իշխանութիւն, վայելչութիւն, փառք, զօրութիւն, եւ այլն. (Ագաթ.։)
Ածական պատգամք, տեսչութիւն. (Յհ. կթ.։)
Պարգեւացն աստուածականաց։ Պարգեւօք աստուածկանօք Լուսով աստուածականաւ. (Նար.։ Յորս նոյն է թէ գնիւր Աստուծոյ։ Որպէս եւ յասելն.)
Խառնեալ ի գունդ աստուածական. (Ագաթ. իմա՛, հրեշտակային զօրք Աստուծոյ։)
Գործովքն բարութեան լուսաւորեալք ի հանգիստ նորոգական վայելչութեան դրախտին ընդ աստուածական փեսային. իմա՛, ընդ Աստուծոյ՝ երկնաւոր փեսային։
ԱՍՏՈՒԱԾԱԿԱՆՆ. ՟Գ. Նոյն ինքն Աստուած, կամ իսկութիւն աստուածային.
Ոչ պարտիմք համարել ոսկւոյ կամ արծաթոյ զաստուածականն լինել նմանող (յն. (նմանն, իբր նմանողութիւն). Գծ. ՟Ժ՟Է 29։)
Ոչ միայն ի զօրութենէն պարտ է նկատել զաստուածականն, այլեւ ի հեզութենէն. (Ոսկ. ես.։)
Առանց կարեաց եւ առանց մասանց է աստուածականն. (Եզնիկ.։)
Միապատիւ է աստուածականն, եւ ոչ բազմաբար. (Կորիւն.։)
Որչափ աստուածականիդ առ մարդ զօրութիւն։ Աստուածականիդ է նմանութիւն. (Նար ՟Ծ՟Գ. ՟Ձ՟Գ։)