cf. Առնչութիւն.
πρός τι. id quod ad aliquid est, relatio. Կարգեալն առ իմն, վերաբերեալն կամ վերաբերութիւն առ այլ. այն ինչ՝ որոյ իսկութիւնն է հայեցուած առ այլ. զոր օրինակ են անուանքս՝ հայր, որդի. հէր, ծառայ. եւ այլն.
Յաղագս առընչի. առինչ այսպիսիքս ասին, որ միանգամ ինքեանք որ ինչ ենն, այլոց գոլ ասին, եւ կամ որպէս զիա՛րդ եւ իցէ այլպէս առ այլ։ Դրութիւնքն առընչիցն են. է եւ ներհակութիւն յառընչոջս (յն. յառինչսն). (Արիստ. առինչ.։)
Լինիմ եւ առինչ, յորժամ իմ յաջմէ կողմանէ ոք է, կամ յահեկէ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Առինչ ասի այն, յորժամ ոք յասելն զնա եւ յանուանելն՝ հարկաւորաբար յանուան տայ իմանալ եւ այլ ինչ. (Երզն. քեր.։)
Լնուլ բառդ յառընչիցն երեւի. զի յորժամ լի ասես, թերին ցուցանի. (Տօնակ.։)
Է եւ սա յառինչւոջն, թէպէտեւ ոչ յամենայնի յառինչունիցն գոյ ներհական ... առինչիցն. եւ այլն. (Սարկ. մարդեղ.։)