cf. Առնչական.
πρός τι ἕχον. relativus. Առինչ. ըստ յն. առ ինչ ունօղ, այսինքն յարաբերեալ առ այլ ինչ.
Առինչունակ (անուն) է, իբրու թէ՝ հայր, ուստր (որդի), սիրելի, աջող (իմա՛, աջեայ)։ Իբր առնչունակ է, իբր թէ գիշեր, օր (այսինքն տիւ). (Թր. քեր.։)
Այսոքիկ առինչունակին են, եւ առինչունակն՝ որքանաբար մինն ասի՝ նոյնքանաբար եւ միւսն եւս։ Առինչունակն համանգամայն պարտի գոլ. (Անյաղթ պորփ.։)
Հա՛րկ է միում ի միւսում ճանաչիլ. վասն զի այս է միշտ առինչունակացն տիպ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Սուրբ հոգին առինչունակ է, զի որումն (այսինքն ուրումն) հոգի. վասն զի ի դէմս հօր եւ որդւոյ ասի հոգի. (Քեր. քերթ.։)