con junction, connexion, coherence, cohesion, adhesion;
affinity;
— գաղափարաց, association of ideas;
— ընտրական, elective affinity.
Միաւորութիւն յիմիք կարգի. որպէս բարոյապէս ընտանութի՛ւն. συνάφεια connexio, adunatio.
Զյարակցութեանն եղանակ պատմելով՝ պարգեւեալ նմա ասեն առ ի նմանէ զհաւասարութիւն պատուոյն։ Ո՛չ ուրեմն է սոսկ յարակցութեամբ առ Աստուածն բան՝ պատուեալ մարդ Քրիստոս. (Պրպմ. ՟Ի՟Զ. ՟Լ՟Ա։)
Համբոյրն մարմնոյն՝ առ միմեանս յարակցութիւն լինի, եւ միութիւն. (Շ. ՟ա. պետր. ՟Ձ՟Գ։)
Լապտերս զկուսութեանն շնորհս կոչէ, եւ զսրբութեանն յարակցութիւն. եւ իւղ զմարդասիրութիւնն եւ զողորմութիւն. (Ոսկ. մտթ.։)
ՅԱՐԱԿՑՈՒԹԻՒՆ, կամ ՅԱՐԱԿՑՈՒՄՆ. Միաւորութիւն բնական, կամ անձնաւորական. ἔνωσις unio.
Մարմնոյ եւ ոգւոյ յարակցութիւն է մարդ. (Բրս. հց.։)
Ի յարակցութիւն բնութեանցս՝ անփոփոխելի մնան յատկութիւնքն միացեալ անձնաւորութեանն. (Շ. թղթ.։)
Բանն էր առ Աստուած. զի որպէս զյարակցութիւն եւ զմշտենջենաւորութիւն ընդ հօր ցուցանէ (ըստ բնութեան), դնէ եւ զանձնաւորութեան նշանակ. (Նանայ.։)
Կատարեալ ունի Տէր (ի մարդանալն՝) յարակցմամբն առ յարակցութիւն. (Եփր. աւետար. (որ է ոճ օտար ի հայկաբանութենէ)։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յարակցութիւն | յարակցութիւնք |
| accusatif | յարակցութիւն | յարակցութիւնս |
| génitif | յարակցութեան | յարակցութեանց |
| locatif | յարակցութեան | յարակցութիւնս |
| datif | յարակցութեան | յարակցութեանց |
| ablatif | յարակցութենէ | յարակցութեանց |
| instrumental | յարակցութեամբ | յարակցութեամբք |