adj.

ἁκώλαστος. non punitus, ἁβασάνιστος, non tortus, expers doloris. Որ ոչն տանջի. որ յոչինչ գրէ կամ չզգայ զտանջանս.

Վասն քրիստոսի իբրեւ անմարմինք ի տանջանս անտանջելի համարեսցուք. (Թէոփիլ. ՟խ. մկ.։)

Կարծէ զմեզ տանջել. ոչ գիտէ՝ եթէ անտանջելի է մարդս յիսուսի, զի նմա ծանօթ է. (ՃՃ.։)

ըստ յն. ոճոյ ἁκόλαστος. intemperans, insolens. Որ ոչն է տանջեալ կամ խրատեալ. անարգել. անառակ. անխուզ.

Ի գէջ եւ յանտանջելի կանանց ախտն. (Փիլ. բագն.։)