adj.

ԱՆՊԻՂԾ կամ ԱՆՊԵՂԾ. Ոչ պղծեալ, մաքուր. սուրբ.

Որք զգործս բնութեանն ձեռնարկութեամբ իւրեանց փոխեալ կերպարանեն, զանպիղծն պղծեն. (Փիլ. ել.։)

Անպիղծս կարէին ունել զինքեանս. (Եղիշ. յես.։)