Անպղտոր

adj.

ἅθολος, ἁθόλωτος, ἁνεπιθόλωτος. non turbidus, non turbatus, limpidus, tranquillus. Ոչ պղտոր. ոչ պղտորեալ. յստակ. վճիտ. անխառն. եւ Հանդարտ. անխռով.

Անպղտոր յստակութեամբ ձգտեցուցանէ զհայեցուածս. (Եղիշ. ՟Է։)

Անպղտոր ունին զտեսութիւն մտացն. (Սարգ. յկ. ՟Թ։)

Ամենասուրբ աղօթիւք, անպղտոր մտօք. (Դիոն. ածայ.։)

Անպղտոր աղօթք, կամ խորհուրդ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Բ։ Լմբ. պտրգ.։)

Անպղտոր ոգւով. (Խոսր.։)